Noordwest Amerika

Een roadtrip van 17 dagen inclusief route, tips en trucs

Een roadtrip door Noordwest Amerika in 17 dagen

Men neme een moeder met haar vriend die graag gezelschap willen tijdens het reizen naar Seattle, een oom en tante in Vancouver die we al heel lang weer eens wilden zien én een wens om een roadtrip te maken door Noordwest Amerika. Als je dan een werelddeal ticket naar Seattle tegenkomt van 520 euro per persoon, dan is de keus snel gemaakt. Wil je ook roadtrippen door Noordwest Amerika of ken je iemand die deze reis wil maken, lees hier dan alles over onze route en de do’s and dont’s

Dag 1: Go west, go west, we gaan naar Seattle

De reis

We reizen op de meest comfortabele wijze, namelijk een rechtstreeks ticket van Amsterdam naar Seattle. Geboekt tijdens de werelddealweken voor maar 520 euro. Tijdens het inchecken blijkt echter dat we nog apart voor bagage moeten betalen, 50 euro per koffer, per enkele reis. Dat is niet niks. Een maatregel die sinds vorig jaar van kracht is. Dus hier alvast tip één: zorg dat je je ticket goed checkt op bagage in- of exclusief. Ik boek voor mijn klanten zogenaamde Touroperator tickets. Deze zet ik in optie zodat je er altijd nog vanaf kunt. Bovendien is de bagage inbegrepen.

De auto

Onze auto huren we via Europcar voor 567 euro voor 17 dagen. Volgens mij een hele goede deal.

Ik boek altijd inclusief alle meerkosten zodat ik niet aan de balie van de verhuurmaatschappij nog allerlei extra’s aangesmeerd krijg. GPS niet nodig, want onze grote vriend maps.me brengt ons overal ter wereld. Wel even vooraf wat kaarten downloaden. Overigens, en hier is gelijk tip twee: er kan nog steeds niets op tegen een goede fysieke routekaart. De roadmap Marco polo USA West is zo’n goede.

Slapen

Wij zijn gezegend met onze aangewaaide familie. Zij wonen superdeluxe aan het Lake Washington tussen de riche and famous. Ik heb dus ook niet gezocht naar een slaapplekje voor onze eerste dagen.

Voor mijn klanten raad ik The Edgewater aan, kijk eens hoe heerlijk dat eruit ziet.

Dag 2 en 3: Never a dull moment in Seattle

Seattle is een prima stad voor een dag of twee. Als je vliegtuigfan bent en je wilt een bezoek brengen aan de Boeing fabriek kun je er nog een dagje aan vast plakken. Omdat wij op familiebezoek waren en met meerdere mensen, zijn wij lang niet toegekomen aan alle highlights. Maar uit eigen ervaring kan ik de volgende plekken ten zeerste aanbevelen:

Seattle Art Museum: toen wij er waren bezochten we de tentoonstelling Double Exposure over Native Peoples waar we zeer van onder de indruk waren. Ik ving uiteraard ook een glimp op van de rest van de collectie en was er graag nog een keer naar toe gegaan.
Pike Place Market: ligt op loopsafstand van het Art Museum en natuurlijk bezocht omdat het een highlight is, maar verder? Het is best leuk maar meer ook niet.
Vlak bij Pike Place Market ligt de allereerste Starbucks vestiging. Je staat wel een uur in de rij te wachten op je koffie. Als je wat nuchterder ingesteld bent kun je ook 100 meter verder lopen naar een nieuwere vestiging. Daar ben je meteen aan de beurt, en de koffie smaakt er niet minder om.
Seattle Public Library van Rem Koolhaas
Pioneer Square
Waterfront

Al deze plekken zijn op loopafstand dus makkelijk in één dag te bezoeken.

De volgende dag had voor ons het volgende in petto:

Space Needle: wij zijn hier alleen langs gelopen, maar het uitzicht vanaf de Space Needle moet vast heel mooi zijn. Alhoewel ik denk dat het in het donker spectaculairder is dan overdag. Maar, en hier komt al mijn derde tip: ga naar een hoog gebouw in de buurt en bekijk de skyline van Seattle inclusief de Space Needle. Bijvoorbeeld Columbia Center.
Mopop: Het Museum Of POPculture. Dit museum is ooit aan de stad geschonken door Paul Allen, de onlangs overleden mede oprichter en naamgever van Microsoft. Een prachtig interactief museum waar je van alles te weten komt over Pearl Jam, Jimi Hendrix en Nirvana, de beroemde muzikanten uit Seattle, of uit de omgeving van Seattle.
Chihuly Garden and Glass museum. Dit museum ligt onder de Space Needle. Toen wij er waren gesloten in verband met een festival, maar volgens onze familie zéér de moeite waard.

Wie weet er nog meer tips over Seattle?

Dag 4 en 5: Abbotsford (nabij Vancouver)

De reis

Op onze vierde dag vertrekken we naar Canada. Van Seattle naar Vancouver over de I 5 is slechts 2,5 uur rijden. Wij nemen een Byway omdat we bij Sumas (ongeveer een uurtje ten oosten van de I 5), de grens overgaan. We komen eerst door Lynden, wat vroeger een totaal Hollands plaatsje was maar nu helemaal niet meer. Alleen een aftandse lelijke molen bovenop een bakkerij herinnert nog aan oude tijden. En nu komt mijn volgende tip: bouw oponthoud bij de grensovergang in. Beide keren moesten wij een half uur wachten en dat bleek heel gewoon te zijn.

Slapen

Ook hier weer geen tips. Wij slapen heerlijk op het boerenland rondom Abbatsford bij onze lieve oom en tante. Voor mijn klanten heb ik laatst het Moda hotel geboekt. Ze waren zeer tevreden.

Dagje in- en om Abbatsford

Abbotsford is een stad ongeveer zo groot als Haarlem qua inwonertal. Verder heeft het niets van onze historische hoofdstad. Heel eerlijk, het is gewoon een lelijke stad. Maar met een hele mooie omgeving. Wij maken een soort van mini roadtrip rondom Abbotsford, langs de Fraser rivier, naar Fort Langley en naar Mission en langs een aantal prachtige meren. In Abbotsford wonen hoofdzakelijk ex-nederlanders, en nog specifieker, ex-friezen en groningers. Omke Piet kent van alle boerenbedrijven de bewoners en zijn geschiedenis. Hij vertelt en wij luisteren ademloos.

Voor mensen die onze route willen afleggen raad ik uiteraard aan om naar Vancouver te gaan in plaats van naar Abbotsford. Jaren geleden hebben wij Vancouver al uitgebreid bezocht dus wij slaan deze keer over.

Dag 6: Van Abbotsford naar Davenport

Onze eerste echte roadtripdag. We keutelen wat af in het begin en komen daardoor aan het einde van de dag ernstig in tijdnood. Maar ja, de grensovergang, even wennen aan de bergweggetjes, voor het eerst tanken en wie weet nou dat ‘nozzle’ tankslang betekent?

We rijden een binnendoor route door het North Cascades National Park en we stoppen om de haverklap want alles is zo mooi. De highway 20 is één van de beroemdste bergwegen van Amerika en maakt onderdeel uit van de Cascade Loop. We stoppen bij elke Lookout en krijgen sprookjesachtige uitzichten voorgeschoteld. Zo komt het dat we pas om drie uur in het plaatsje Winthrop zijn waar we onze lunch gepland hadden. En zo komt het ook dat we niet tot Spokane doorrijden zoals we hadden gedacht maar al eerder stoppen in het onooglijke gehucht Davenport.

Slapen in Davenport

Het is niet te geloven maar Davenport heeft een aantal overnachtingsmogelijkheden. Wij slapen in een geweldig motelletje met de naam The Black Bear Motel. ‘Where the pavement ends en the West starts’ zoals het zelf aangeeft. We betalen 70 dollar voor een nacht in the railway room. Neem alsjeblieft de moeite om even op de site te klikken ook al weet je zeker dat er never nooit zult slapen. Echt, genieten, die kamers. Je weet niet wat je ziet.

Dag 7: naar West Glacier

Er is niets te beleven op ontbijtgebied in Davenport, maar verderop langs de weg peuzelen we heel wat calorieën weg bij Wolffy’s Breakfast Burgers en Brew. We lopen vervolgens de plaatselijke supermarkt in. Deze ‘kleine’ supermarkt is altijd nog vele malen groter dan onze grootste Albert Heijn. En dat in een gehucht als dit. Waar zit het verdienmodel?

We rijden algauw Washington uit en Idaho in. Hier is een Lake nog echt een Lake, en een bos nog echt een bos. Wat een enorme oppervlaktes met alleen maar natuur. Een kleine onderbreking van onze lange trip bij het historische plaatsje Wallace. Historisch wil hier zeggen dat de gebouwen van steen zijn en meer dan twee etages tellen. Wallace was vroeger een zilvermijn stadje. We rijden door een heel smal stukje Idaho en rijden al snel Montana in. Het landschap verandert om de haverklap en we vervelen ons geen moment.

Slapen in West Glacier

We slapen in het stadje Columbia Falls (geen aanrader) en we logeren in een onooglijk motel waar de sjeu al jaren van af is. Maar ook dat hoort er een beetje bij, als je een roadtrip gaat maken.

En we eten ’s avonds bij Nite Owl, zo’n typisch ongezellige dinner waar Amerikanen patent op lijken te hebben. Wij halen daar de gemiddelde leeftijd ver naar beneden. Alle mannelijke bezoekers dragen een cowboyhoed en een houthakkers overhemd. Echte kerels zijn het. Ook dat hoort erbij tijdens de roadtrip.

Nice to know:

Geen luxe koffie’s bestellen in ‘the middel of nowhere’. Ze smaken nergens naar. Gewoon een standaard koffie zodat je daarna lekker kunt ‘refillen’.
Een gemiddeld dorp lijkt hier op een bungalowpark zoals je ze vroeger veel in Nederland zag, voordat er overal luxe vakantievilla’s voor in de plaats kwamen.
Je mag reclame maken langs de highway. Overal staan bordjes met ‘adopt a highway’ met daaronder diverse reclame uitingen. De winst is voor het opruimen van de highway heb ik begrepen.
Alle staten hebben mooie Oneliners op hun kentekenplaten staan. Washington: evergreen state en Montana: treasury state. En dan Idaho: famous potatoes. Ha ha

Dag 8 en 9: Glacier National Park

Als je in een dag of twaalf half Noordwest Amerika wilt bekijken is uitslapen er uiteraard niet bij.

Het is nog niet eens licht als we opstaan. Het ontbijt is op wegwerpservies, summier, maar voldoet. Wat oogt dit motel vermoeid zeg. We hebben een drukke dag voor de boeg want we moeten omrijden omdat de Going to the Sun Road gesloten is in verband met branden. Onze omweg valt reuze mee. Om half tien zijn we bij East Glacier en nemen we de HW89 naar Medicine Lake waar we gaan wandelen. Lees hier meer over deze wandeling en over alle andere activiteiten die we in Glacier gedaan hebben.

Slapen in East Glacier

Wij slapen in East Glacier Motel and Cabins in het plaatsje East Glacier. Eerlijk gezegd, gezien de prijs niet veel op aan te merken. Uiteraard is iedere vorm van gezelligheid afwezig, maar dat weet je, als je in Amerika in een motel logeert toch? Wel even een tip: dit hotel adverteert met ‘ inclusief ontbijt’. Dit valt wat ons betreft onder de categorie ‘beter niets dan iets’. Ontbijten lukt prima aan de overkant van de straat. Wat ook prettig aan dit motel is: er zijn diverse restaurants op loopafstand.

Dag 10 tot 12: Yellowstone National Park

Van Glacier naar Yellowstone rijden betekent kilometers vreten. Al om 7.00 uur zijn we weer op pad. Er is genoeg te doen en te beleven onderweg maar te weinig tijd om te stoppen. Allereerst bijvoorbeeld bij het stadje Browning, wat het hoofdkwartier is van de Blackfeet Indians. Daarna blijven we de 89 South volgen naar Great Falls. Rijden ‘in the great wide open’ terwijl de zon opkomt, een koffie in de hand, muziekje op de achtergrond, rockie Mountains aan de rechterhand en een bizarre leegte voor ons waardoor heen zich een kaarsrechte weg snijdt. Dit is roadtrippen zoals roadtrippen bedoeld is.

Het landschap is volkomen geel. De graanschuur van Amerika. Na de stad Great Falls volgen groene heuvels. Wij rijden door het Lewis en Clarke National Forest wat later plaats maakt voor weer een uitgestrekt geel landschap. Alles zit mee en al om 2.00 uur pm zijn we in het plaatsje Gardiner. We hebben drie dagen de tijd om het uitgestrekte Yellowstone te bezoeken. Lees er hier meer over.

Nice to Know:

In Montana zijn gokspelen toegestaan. Bij bijna elk hotel of tankstation is een casino gevestigd. Deze zijn meestal in handen van Native Americans (Indians)
In bijna alle staten waar we doorheen rijden zien we veel treurige erven. Oude auto’s en vervallen campers en nog een hoop andere zooi.
Lewis en Clarke is voor Amerika wat Willem van Oranje voor Nederland is. Iedereen leert over deze twee belangrijke ontdekkingsreizigers. Ze hebben het westen van Amerika in kaart gebracht, waardoor de emigratie naar de westelijke staten op gang is gekomen.
Amerikanen lopen niet. We zien nergens mensen op straat. Leesvoer tijdens je roadtrip? Lees het boek Amerikanen lopen niet, van Arjen van Veelen.

Dag 13 en 14: Grand Teton National Park

Via de zuidkant van het Yellowstone rijden we automatisch de noordkant van Grand Teton binnen. Nog steeds over de HW89. Het is 09-11 en overal hangen de vlaggen halfstok. Grand Teton, ik had er nog nooit van gehoord, maar wat een openbaring is dit mooie kleine broertje van Yellowstone zeg!

Wij maken een aantal mooie wandelingen en zien heel veel wildlife. Meer weten ? Klik dan hier.

Dag 14: Roadtrippen van Grand Teton tot Arco in Idaho.

We rijden vanaf Grand Teton al snel Idaho weer in. Idaho, onbekend maakt onbemind en dat is volkomen onterecht. Maar ja, als je je profileert als de staat van de famous potatoes, ik bedoel, daar krijg je toch niet echt de handjes voor op elkaar toch? Wij rijden echter door een wonderschoon landschap met onze roadtrip playlist op gepaste sterkte. Wie doet ons wat?

Na Idaho Falls gaat het landschap al snel over in een soort van halfwoestijn. Het gebied heeft de twijfelachtige reputatie ’s werelds eerste kernatoom gebied te zijn. Wij slapen in het Lost River Motel bij de Lost River Mountains. Deze Mountains staan vol met jaartallen. Elk jaar trekt de plaatselijke laatste klas deze bergen in en zetten ze hun jaar erop.

Slapen in Arco

Het Lost River Motel is een kleurrijk hotelletje. Beheert door een pensioengerechtigd (retired zeggen ze hier) echtpaar waarvan de man of de vrouw erg van knutselen houdt. Maar het ziet er zowaar best gezellig uit, met al die vlinders en tuinkabouters in de tuin. Tegenover ons hotel eten we bij restaurant Pickles een zognaamde ‘atomic burger’. Tsja, slim, om van je reputatie een business case te maken.

En dan nog even dit:

Amerikanen wordt vaak oppervlakkigheid verweten omdat ze standaard een praatje maken wat vaak nergens over gaat. Ik hou daar echter erg van. Complimentje maken, vragen waar je vandaan komt, en dat vervolgens ‘amazing’ vinden, ook al denken ze dat Denemarken de hoofdstad van Amsterdam is, wat zou het? Wij rijden vandaag door Idaho, de hoofdstad is Boise, ik had geen idee.

Dag 15: Van Arco (Idaho) naar Mitchell (Oregon)

We rijden door de Craters of the Moon. Ik ben er nog steeds niet uit of ik het landschap fascinerend, desolaat of bijzonder vind. Misschien wel allemaal. Na vele kilometers verandert het landschap in een National Forest met rotsachtige gele heuvels met koeien. Inmiddels rijden we op de voormalige Oregon Trail en na nog weer een paar honderd kilometers vreten zijn we in Baker City. Inmiddels in Oregon en Pacific Time dus een uurtje extra. In de buurt van Baker City gaan we naar het Interpretive Oregon Trail Museum. Gratis met onze America the Beautiful pass. Hier leren we veel over de trail en over Lewis en Clarke.

En doorrrrr, de ene na de andere Scenic Byway tot Mitchell, onze eindbestemming. Mitchell blijkt een gehucht van drie huizen en wij hebben daar een Airbnb geboekt. Eén van die drie dus denken wij. Maar nee, zegt een aardige dame, Bob en Leslie wonen in de wildernis. Huh, is dit geen wildernis dan? Maar inderdaad, het kan nog extremer, na twintig minuten rijden over een gravel road staat daar ineens een huis op een heuvel in the middle of knowhere. Daar moeten we zijn. Wij hebben een inpandig appartementje tot onze beschikking. In onze slaapkamer bevind zich een grote kluis waar bij navraag de wapenverzameling van Bob in gehuisvest is.

Painted Hills

Mitchell staat bekend als de gateway van de Painted Hills. Een klein half uurtje rijden vanaf ons plekje bij Bob en Leslie. Het landschap bestaat uit geërodeerde heuvels die vooral met namiddaglicht prachtig gekleurd zijn. We zetten onze auto op de parkeerplaats bij de Painted Hills Overlook. Er is verder niemand. Het is er zo stil en zo mooi. We schenken een glaasje wijn in en wachten de zonsondergang af.

Dag 16: van Mitchell naar de Oregon Coast

Als eilandmeisje moet ik tijdens elke vakantie toch wel een stukje zee zien, dus gaan we in de vroege ochtend op pad, verder westelijk tot we niet verder kunnen, om bij de kust van Oregon te eindigen. We volgen de zogenaamde ‘over the rivers and through the woods’ scenic byway. Heel scenic maar ook heel traag en best wel saai. We zijn pas om vier uur ’s middags in Newport aan de kust.

Het zonnige weer heeft plaats gemaakt voor zeedamp. Toch is Newport leuk. Een harbourfront met verse vis en heel veel blaffende zeehonden. Wij rijden verder langs de kust naar het noorden. Ik had me veel voorgesteld van de Highway 101 maar het valt me een beetje tegen. Misschien is het aan de zuidkant van Oregon mooier? Nu zien we niet veel van de kust, niet alleen door de zeedamp, ook is de highway omringt door bossen, met slechts een paar viewpoints onderweg. Wel veel lelijke badplaatsen in een lintbebouwing. In het plaatsje Seaside treedt UB40 op vanavond.

Slapen

We vinden uiteindelijk een bed in het allerlelijkste plaatsje Rockaway Beach. Sea treasures inn heeft nog een kamer vrij. Hotel is prima, bedden zijn slecht. We eten ’s avonds lekker bij de Offshore Grill. Een ‘farm to table’ restaurant.

Dag 17: van de Oregon Coast naar Seattle

Vandaag laat het mooie weer ons voor het eerst in de steek. Het regent pijpestelen. Tijdens ons ontbijt vertelt onze waitress waarom: ’the weather is crying because you are leaving.’

Onze enige stop is bij Cannon Beach en gelukkig is het dan net even droog. Cannon Beach is een mooie badplaats, bekend om zijn sea stacks, vervaarlijk ogende basalt rotsen, die als eenzame monolieten uit de zee steken. Ik hoop op grote paarse en oranje zeesterren maar vind alleen anemonen. En heel veel meeuwen in plaats van de gehoopte papagaaiduikers.

We rijden nog langs de kust tot Astoria, vanuit daar gaat er een enorme brug richting Aberdeen. Dat doen wij niet, wij gaan op huis aan.