Madagascar on tour

Nationale Parken Andasibe, Ranomafana en informatie over nachttours

Inleiding

Een beetje zelf rondsnuffelen op Madagascar is nog een hele tour ha ha. Bij iedere stap die je zet word je begeleid door een gids. Dit is overigens geen straf, want zo leer je veel over de prachtige flora en fauna waar dit mooie eiland zo bekend om staat. Dit betekent dat je bij ieder park een gids huurt, de parkfee betaald en vervolgens een ’tour’ maakt. Een dagtour, een tour van een aantal dagen, of een nachttour. In deze blog lees je er alles over.

De regels van een park

Zoals gezegd kun je in Madagascar geen Nationaal Park bezoeken zonder gids. Deze gidsen zijn over het algemeen goed opgeleid en spreken prima Engels. En, ook niet onbelangrijk, ze hebben magische ogen, waarmee ze gecamoufleerde dieren ontdekken die wij never nooit hadden ontdekt.

Voor elk park betaal je drie dubbel.

De entree. Wij betaalden in 2017 ongeveer tussen de tien en de vijftien euro per persoon. Als je voor een georganiseerde reis hebt gekozen, zijn deze kosten vaak al bij de totaalprijs inbegrepen.
De gids + wandeling. Dit varieert, en ligt natuurlijk ook aan de duur van de wandeling. Wij betaalden voor de kortste wandeling tien euro en voor de langste dertig euro.
De fooi voor de gids. Wij tipten 20.000 Ariary (vijf euro) per wandeling.

De wandelingen lopen uiteen van een uur tot enkele dagen. Kijk goed naar wat je wilt zien en wat je aankunt. Het heeft weinig zin om een wandeling van een uurtje te boeken en dan te denken dat je alle dieren gaat tegenkomen. Bedenk ook dat je niet de enige bezoeker bent, dus bij de zogenaamde highlights sta je vaak met veel anderen.

En als laatste een wijze les ‘we don’t have an appointment with the animals’ zoals onze gids probeerde onze verwachtingen te temperen.

Het verhaal van Babakoto

De Indri Indri Sifaka komt alleen voor in het National Park Andasibe. Iedereen die een rondreis maakt doet dit park aan, en dat is dan ook de reden dat het best druk is. Wij gaan dan ook op tijd op pad, om half acht al.

De Indri Indri is een grote lobbes, een soort pandabeer met Mickey Mouse oren. Hij is vooral bekend om zijn illustere geluid, snerpend, het lijkt nog het meest op een ballon die je langzaam leeg laat lopen. Ons eerste doel is dan ook om deze bijzondere creaties te ontdekken, we hoeven alleen maar op het geluid af te gaan. Ze doen niet zoveel behalve eten en poepen, en dat lukt ze allemaal prima, héééél hoog in de toppen van de bomen. Het is dus een hele klus om ze een beetje leuk op de plaat te zetten.

In het malagasy heet deze sifaka ‘Babakoto’ en dat komt zo: ‘Babakoto’ betekent ‘de vader van Koto’.

Er was eens een jongetje Koto. Koto was met zijn vader aan het wandelen in het grote woud. Het jongetje verdwaalde in het bos. Gelukkig werd hij gered door een Indri Indri familie die zich als een vader over hem ontfermt heeft. Sindsdien heten de Indri Indri ‘Babakoto’ en is het fady (taboe) om deze dieren kwaad te doen.

Het Andasibe park heeft gelukkig meer te bieden dan alleen de Indri Indri’s. Een andere beroemde bewoner van Andasibe is de Diadeem Sifaka die stiekem nog veel mooier is dan de Indri Indri. Gelukkig zien we deze prachtige dieren ook tijdens onze wandeling.

De ontdekking van Ranomafana

Net als in het Andasibepark is ook in Ranomafana een gids verplicht. De paden door het bos zijn af en toe zo onduidelijk en lopen kriskras door elkaar, zodat je ook echt niet zonder kunt. En ik zei het al eerder: de gidsen hebben magische ogen. Onze gids laat ons tijdens de wandeling bijvoorbeeld een leaftailgekko zien. Zelfs toen ik er met mijn neus tegenaan gedrukt stond zag ik hem nog niet. Ranomafana werd een nationaal park in 1991, nadat in 1986 de gouden bamboo lemuur werd ontdekt, waarvan men dacht dat hij al jaren uitgestorven was. Naast deze wollige pluizebol zijn er nog veel meer lemuursoorten in dit park. We zijn dan ook niet de enigen die vandaag een dagje op stap zijn. Dit park is erg geliefd vanwege de combinatie gevarieerd wildlife en een goede bereikbaarheid. De gouden bamboe lemuur is gauw gevonden, waarschijnlijk omdat de gidsen al heel vroeg op pad gaan om ze te spotten en vervolgens de plek doorbellen naar de andere gidsen. We gaan er dan ook in ganzenpas naartoe en bekijken de schatjes samen met een paar dozijn anderen.

Ondanks het gebaande pad tóch de moeite waard.

Een nachttour, dit is wat het is

Bij een nachttour stel ik me een zinderende, spannende expeditie door de jungle voor. Nou, dat is het niet. Helemaal niet zelfs. Dit is wat het is: een nachttour is een wandeling van een uurtje langs de rand van een park over een doorgaande weg. Ook een nachttour dient met een gids plaats te vinden.

Er zijn veel nachtdieren en kameleons die alleen ’s nachts actief en dus zichtbaar zijn.

Je loopt samen met een gids langs de doorgaande weg op zoek naar kameleons en naar de mouse lemuur. Zorg dat je een zaklantaarn bij je hebt, of beter nog, een hoofdlamp. Reken op drukte tijdens je wandeling. Iedereen “doet” een nachttour. Je hebt niet zoveel last van de anderen behalve bij het spotten van een mouse lemuur. Zeker dertig opgewonden mensen bij één piepklein beestje. Omdat iedereen dit bange wezentje ook nog wilde fotograferen werden er diverse zaklantaarns op het arme mormeltje gericht. Wij zijn van pure frustratie weggelopen.

Onze nachttour in het noorden, in het Nationaal Park ‘Montaigne d’Ambre’ was de enige tour zonder andere toeristen en dus ook de leukste.